Grand Theft Auto’un Telif Davasına Karşı Tek Başına Duran Geliştirici

İÇİNDEKİLER gizle

İçerik Özeti

Tutkunları tarafından tersine mühendislikle kaynak kodları yayımlanan Grand Theft Auto III ve Grand Theft Auto Vice City için Take Two’nun açtığı telif davasını anlatacağız.

Rockstar Games, oyun tarihine adını altın harflerle yazdırmış bir şirket. Milyar dolarlık bu oyun firması; ürettiği oyunlarla yeni bir türün doğmasını sağlayan, en cesur, en yenilikçi kararları başarıyla yapıtlarına taşıyan yegâne yapılanmalardan biri. Ancak maalesef tek tanınmış yanları bunlar değil. Firma her ne kadar dünyanın en kârlı oyunu Grand Theft Auto ve muhteşem öykü anlatımına sahip Red Dead Redemption gibi oyun serilerine sahip olsa da oyun dünyasında geliştiricilerine sunduğu sözleşmeleri, alışılmışın dışında fazla mesaileriyle de tepki çeken bir şirket.

Fazla mesai oyun sektöründeki ciddi sorunlardan biri.

Oyun dünyasında fazla mesainin bir gelenek olduğunu geliştiricilerin de bunu bildiğini ve neredeyse bunu kabul ederek bu işlere başladıklarını söylemek olanaklı ama Rockstar’daki durum anlatılanların da üzerinde bir çileye dönüşüyormuş kimi zaman. (Konuyla ilgili detaylara Kotaku’dan ulaşabilirsiniz. Jason Schreier’in Kan, Ter ve Pikseller kitabı da bu öyküleri okumak için iyi bir seçim.)

Rockstar Games’in bir özelliği daha var. Genelde oyunun tutkunları tarafından yapılan modlara pek sıcak bakmaz ve çoğunlukla korsanlar, modcular ve bağımsız geliştiricilerle papaz olur. Ancak bu son davada Rockstar Games’in bir suçu yok.

Take Two ve GTA Tutkunları arasındaki davaya ilişkin bir görsel çalışması. (kaynak)

Biliyorsunuz, Grand Theft Auto III ve Grand Theft Auto Vice City’nin dağıtımcılığını Take Two üstleniyor. Take Two, bu iki oyunun, tutkunları tarafından tersine mühendislikle kaynak kodlarının izin alınmadan yayımlanması üzerine bağımsız geliştiricilere dava açıyor ve bu kodların Github üzerinden silinmesini sağlıyor. Bu da oyuna tutkunları tarafından yapılabilecek modların ve geliştirmelerin engellenmesi anlamına geliyor.

Efsanevi oyun Grand Theft Auto Vice City’den bir ekran görüntüsü.

Ancak insanların üzüntüyle karşıladığı bu duruma Yeni Zellandalı bir geliştirici tek başına karşı çıkıyor ve Take Two’yu dava ediyor. Firmanın oyunun kaynak kodlarına ilişkin bir sahiplik hakkı bulunmadığını ve dolayısıyla telif iddiasında bulunamayacağını söylüyor. Oyunun üreticisi Rockstar bile böyle bir işe girişmemişken Take-Two’nun böyle bir yasal hakkı olmadığını iddia ediyor. Üstüne üstük davayı da kazanıyor. Bunun üzerine kaynak kodlar Github üzerinden tekrar erişebilir oluyor.

Bu bana Nintendo şirketini neredeyse yerle bir edecek Kirby davasını anımsattı. Onda da King Kong filmine ilişkin aynı buna benzer bir telif hakkı davası vardı.

Grand Theft Auto III’ten bir ekran görüntüsü

Ben davanın kazanılmasına sevindim. Şimdi Take Two da bir karşı dava açabilir ama o zaman iş bir yargı mücadelesine döner ki dağıtımcının oyuncuları kaybetmemek adına böyle bir işe girişmeyeceği düşünülüyor.

Rockstar Games’in Logosu

Bu dijital işlerin hak sahipliği gerçekten çok sıra dışı bir konu sevgili okur. Söz gelimi yıllar evvel Apple da iPhone telefonlarına Jailbreak yapılmasına karşı çıkmıştı ancak bir kullanıcının telefonu aldıktan sonra ister taşla kırarım istersem jailbreak yaparım Apple’ın aldığım telefonla ne yapacağıma ilişkin bir söz söyleme yetkisi yok diyerek tek başına dava kazanmıştı.

Take Two İnteraktif

Hep diyorum tekrar tekrar kendimi tekrar etmekten çekinmeden gene belirteceğim. Oyunlar 21. yüzyılın sanat eserleri. Kimi derinlikli, kimi yalnızca sürükleyici oyunlarla dolu milyar dolarlık firmaların boy gösterdiği milyon dolarlık harcamalarla, ciddi bir emekle ortaya konan işler bunlar. Telif hakkında geri adım atmamaları elbette olumlu. Ancak dünya kadar para kazandıktan sonra belki de satış rakamlarını bile artırabilecek tutkunlar tarafından yapılacak mod ve benzeri geliştirmelerin önüne geçmeye çalışmak anlamsız bir çaba.

Biliyorum oyunun kaynak kodlarının yayımlanması aynı zamanda kırılması anlamına da geliyor ancak bugün geldiğimiz noktada anlamalıyız ki kırılmış oyun alıp almamak artık bir ahlak ve olanak sorunu. Oyunların kırılmasına engel olmak olanaklı değil. Oyun şirketlerinin de hele oyun çıktıktan birkaç yıl sonra bunların olacağını bilerek pazarlama stratejilerini belirlemeleri gerekiyor.

Herhangi bir kırılma koruması ile çıkmayan Cyberpunk’ın ulaştığı noktalar ve kırılmış oyun oynayanlara karşı dava açmak yerine onların penceresinden bakan bağımsız geliştiricilerin oyun sektöründe kazandığı saygınlık, para ortada.

Gördüğünüz gibi tek bir insan da yargının güçlü olduğu çağdaş dünyada milyon dolarlarlık piyasaya yön verip etkileyebiliyor.